موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی
چکیده: (214 مشاهده)
توسعه پایدار شهری به توسعه ای گفته می شود که نیازهای امروز شهر و شهروندان را بدون به خطر انداختن توانایی نسلهای آینده برای تامین نیازهای خود، برآورده می سازد. در توسعه پایدار شهری، ماندگاری و پایداری اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی در اولویت است. از سوی دیگر سرمایه انسانی که امروزه از آن به عنوان دانش نهادینه شده در انسان و یا کیفیت نیروی کار یاد میشود، دارای آثار اقتصادی و غیراقتصادی(بازاری و غیر بازاری) فراوان و متنوعی است که می تواند نقش مهمی در رشد و توسعه پایدار شهرها داشته باشد و منجر به بهبود و ارتقاء شاخصهای زیست پذیری شهرها و کیفیت زندگی شهروندان و در نتیجه ارتقاء جایگاه شهرها در ارزیابی ها و رتبه بندیهای بین المللی شود. دانشگاهها و مراکز و موسسات آموزش عالی و پژوهشی، از نهادهای کلیدی در تولید و توسعه سرمایه انسانی در شهرها هستند و کلانشهر تهران نیز از مراکز علمی و دانشگاهی خوبی برخوردار است. ولی در عین حال بررسی گزارشهای رتبه بندیها و آمارهای جهانی نشان میدهد، شهر تهران علیرغم برخورداری از ظرفیتها و زیرساختهای مناسب آموزشی و فرهنگی و سرمایه انسانی کافی، جایگاه مناسبی در میان شهرهای آسیایی و جهانی ندارد. در این مقاله ضمن بسط و تشریح آثار بازاری و غیربازاری سرمایه انسانی، به شرح چهار نسل دانشگاهی یعنی آموزشی، پژوهشی، کارآفرین و دانشگاه دارای مسئولیت اجتماعی و سپس تبیین نقش سرمایه انسانی از رهگذر نسل چهارم دانشگاهی در توسعه پایدار شهری پرداخته می شود و وضعیت تهران از این حیث مورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرد و در انتها نیز با بهره گیری از اسناد و تجارب موجود و نیز جمع آوری و تحلیل رویکردها و دیدگاههای خبرگان و مدیران شهری، الگوی مناسب استفاده از ظرفیت سرمایه انسانی شهر برای ارتقا و بهبود شاخصهای توسعه پایدار شهری از جمله زیست پذیری شهری و بهبود جایگاه تهران در رتبه بندیهای جهانی، ارائه می گردد.
واژه‌های کلیدی: سرمایه انسانی، آثار بازاری، آثار غیربازاری، توسعه پایدار شهری، مدیریت شهری، نسلهای دانشگاهی، تهران
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
