موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی
چکیده: (408 مشاهده)
مطالعات آموزش عالی نتوانسته اند نظام سیاستگذاری و اوضاع آن را در جهت توسعه پایدار کشور به سامان کنند. برای فهمی از ابعاد و ریشه های مسأله، با روش نظریۀ برپایه یا برخاسته از شواهد وداده های موقعیتی(GT)به تجربه زیسته شده ۳۲ تن عضو هیأت علمی با تنوعات جنسی، مرتبه، تخصص، وضعیت استخدامی، علایق، حوزه های مختلف فعالیت و سبک کار علمی در مؤسسات مأموریت محور معطوف به سیاستگذاری نظام علمی و دانشگاهی و آموزش عالی رجوع شد. کاربرد تکنیک «تحلیل مداوم همسنجانۀ داده ها وشواهد» به الگوواره ای از درونِ زندگی تجربه شدۀ تحقیقاتی این محققان در مؤسسات هدف انجامید. محققان در وضعیت مرزی دوگانه ای میان واقعیت های بیرونی و قابلیت های درونی دست به تاکتیک های رفتاری می زنند و راهبردهایی در حیات پژوهشی خود در پیش می گیرند. متغیرهایی در طی این فرایند مداخله می کنند که مهمترینش، قابلیت های اکتسابی محققان است و در پنج شایستگی اصلی بازنمایی شد. هرکدام خصیصه های ریزتری دارند که بتفصیل بیان شد. با تحلیل ماتریس قابلیت و اثر بخشی، چهار حالت به دست آمد که در نقطه بهینه اش شایستگی های محققان به ثمر بخشی اجتماعی برای توسعه پایدار کافی می انجامد. برای حدود ۶۰ نوع راهبردی که محققان در پیش می گیرند یک میانگین ارزش کمی تقریبی وتخمینی(در مقیاس صد) از حیث احتمال اثربخشی اجتماعی برآورد شد و بیشترین مقدارش ۱۰۰ وکمترینش ۴ است. با توجه به تنوع ذی نفعان (حدود ۴۰ نوع در ۱۰ خوشه) راه های نرفته ای همچنان پیش پای محققان این حوزه هست.
"روش ارجاع به مقاله"فراستخواه، مقصود (1400). تحلیل رابطه بین شایستگی‌‌های پژوهشگران و اثربخشی پژوهش‌ها؛ مطالعه موردی اعضای هیأت علمی مؤسسات مأموریت محور آموزش عالی. فصلنامه اقتصاد توسعه دانش بنیان، دوره 1، شماره 3، ص 34-1.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
